یزدفردا

به گزارش یزدفردا؛ مغز ما آنچه می‌بینیم را بسته به میزان بیداری، هیجان یا فعالیت تنظیم می‌کند. نواحی مختلف مغز دید را به شیوه‌های متضاد ریزتنظیم می‌کنند تا تمرکز بر چیزهای مهم آسان‌تر شود.

به نقل از ساینس‌دیلی، دید معمولا رفتار را هدایت می‌کند، اما پژوهش تازه مؤسسه فناوری ماساچوست نشان می‌دهد این رابطه دوطرفه است.

مطالعه‌ای که به تازگی منتشر شده است، گزارش می‌دهد شرایط درونی و رفتار مستقیما بر پردازش اطلاعات بصری اثر می‌گذارند. در موش‌ها، قشر پیش‌پیشانی (prefrontal cortex) که مرکز اصلی کنترل اجرایی است، سیگنال‌های ویژه‌ای به نواحی مرتبط با دید و حرکت می‌فرستد. این سیگنال‌ها بسته به میزان هوشیاری یا حرکت فعال حیوان، عملکرد آن نواحی را تغییر می‌دهند.

مدت‌هاست دانشمندان، از جمله ارل کی. میلر پیشنهاد کرده‌اند که قشر پیش‌پیشانی می‌تواند فعالیت نواحی عقبی‌تر مغز را هدایت کند. شواهد کالبدشناسی این ایده را پشتیبانی کرده بود، اما هدف مطالعه جدید این بود که مشخص شود آیا این قشر یک نوع سیگنال کلی می‌فرستد یا پیام‌های متفاوت برای نواحی مختلف ارسال می‌کند.

پژوهشگران دریافتند دو ناحیه در قشر پیش‌پیشانی یعنی قشر اربیتوفرانتال (ORB) و ناحیه سینگولیت قدامی (ACA) اطلاعات مربوط به برانگیختگی و حرکت را به دو ناحیه دیگر منتقل می‌کنند: قشر بینایی اولیه (VISp) و قشر حرکتی اولیه (MOp).

ناحیه سینگولیت قدامی با افزایش برانگیختگی، تمایل بیشتری به تقویت بازنمایی‌های بصری در قشر بینایی اولیه دارد و قشر اربیتوفرانتال تنها در برانگیختگی بسیار بالا فعال می‌شود و وضوح رمزگذاری بصری را کاهش می‌دهد.

سینگولیت قدامی کمک می‌کند مغز روی جزئیات بصری معنادار تمرکز کند، در حالی که قشر اربیتوفرانتال توجه به محرک‌های قوی اما بی‌ربط را کاهش می‌دهد. این دو زیرناحیه پیش‌پیشانی در واقع یکدیگر را متعادل می‌کنند.

تغییر پردازش دید با برانگیختگی و حرکت

نقشه‌برداری از عملکرد مغز نشان داد که نورون‌های سینگولیت قدامی اطلاعات بصری دقیق‌تر و حساس‌تری به تغییر کنتراست منتقل می‌کردند. فعالیت سینگولیت قدامی با سطح برانگیختگی هماهنگ بود، در حالی که قشر اربیتوفرانتال فقط در آستانه‌های بالا پاسخ می‌داد.

نویسندگان نوشتند: داده‌های ما از مدلی پشتیبانی می‌کنند که بازخورد قشر پیش‌پیشانی در سطح زیرناحیه‌ها و اهداف تخصصی است، به‌گونه‌ای که هر ناحیه فعالیت قشر هدف را به‌طور انتخابی شکل می‌دهد، نه اینکه آن را به‌طور کلی تعدیل کند.