دیروز یکی از مدیران ارشد فرهنگی وماندگارسابق استان که از دانشجویان مبارز پیش و بعد انقلاب با خدمات مششع است باجملات زیر مرا به تفکر واداشت وی گفت:

در تاریخ انقلاب اسلامی قیام قم تبریز ویزد سرآغاز ها ونقطه عطف محسوب می گردد بااین تفاوت که ۱۹ دی قم و.۲۹بهمن تبریز به مناسبت چهلم قم  ودهم فروردین یزد یکسان نیست آن دو علاوه بر مراسم استانی در سطح ملی نیز انعکاس داده شده هرسال مردم آن استانها  به دیدار رهبری می روند ولی دهم فروردین در مهد خودنیز غریبانه برگزار می شود

راستی چرا ؟

نجابت و قناعت یزدی که نیازی به بروز و ظهور  ندارد یا علت دگردیسی در نسل نویی است که جایگزین نوجوانان جوانان هم سن و سال من که دهه شصت عمر را می گذرانیم و مردان و زنانی که مسن ترند با به دیار باقی شتافته اندو این نسل  نگاه دیگری به صدر انقلاب دارند یا تعمد یا تستاهلی در پی دارد؟

تهران و قم نشین شدن یادگار شهید محراب  حجت الاسلام محمدصدوقی دوم چقدر موثر است؟

دوستان دانشجو فرهنگی وخبرگان استان  که در جلسات چالشی اجتماعی دینی فرهنگی  تبینی ومعرفتی وشناختی با مدیریت وسخنرانی  آیه الله معزالدینی (که مهاجرت ایشان به قم سلمه ای برای استان بود) یاد دارند ایشان مخالف حکومتی شدن مراسم هایوده درعزاداری ها دهه محرم ودر جشنها نیمه شعبان را الگو قرارداده می گفتند درست نیست بزرگداشتهایی مثل دهم فروردین و یادمان شهید محراب صبح در وقت اداری و پرکردن جلسه باسربازان ونظامیان ونیروی انتظامی ملبس و کارمندان اداری صورت گیرد

مردمی کردن کار دلی فرهنگی ومهمتر جلب رضایت خاطر مردم را دارد.

این نگاه معقول چقدر تاثیر داشته است 

یا جریان کشوری که اراده به محو صدر انقلاب وسابقون درانقلاب دارد دراین امر هم  موثر است؟ ولی چرا درقم وتبریز موفق نبوده اند؟

وزیری

  • نویسنده : یزدفردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا